بررسی اثرات یک برنامه تمرینی طناب زنی بر تعادل پسران کم توان ذهنی آموزش پذیر

مقدمه و اهداف تعادل در افراد کم توان ذهنی به دلیل ضعف در اجرای وظایف تعادلی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. به این منظور هدف پژوهش حاضر ارزیابی اثر بخشی 8 هفته تمرینات طناب زنی بر تعادل ایستا و پویای پسران دانش آموز کم توان ذهنی آموزش پذیر می­باشد. مواد و روش ها پژوهش از نوع کاربردی و نیمه تجربی می باشد. نمونه آماری شامل 20 نفر دانش آموز پسر عقب مانده ذهنی بود که بصورت تصادفی و مساوی در دو گروه تجربی قرار گرفتند. قبل و بعد از تمرینات طناب زنی تعادل ایستا و پویا به ترتیب به وسیله تست لک لک و تست تعدیل شده ستاره(y) مورد سنجش قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تجربی تمرینات طناب زنی را به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه 45 دقیقه انجام دادند و گروه کنترل در این مدت تمرینی انجام ندادند. داده ها با استفاده از آزمون های تی مستقل و همبسته در سطح معنی­داری (05/0> p) تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها بر اساس یافته های پژوهش اختلاف معناداری در تعادل ایستا (019/ p=) و پویا در سطوح قدامی (03/0p=)، خلفی-داخلی (008/0p=)، خلفی-خارجی (017/ p=) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل پس از تمرینات وجود دارد. بحث و نتیجه گیری تمرینات طناب زنی استفاده شده در این تحقیق باعث بهبود در تعادل ایستا و پویا در دانش آموزان عقب مانده ذهنی سنین بین 11 تا 17 سال گردید.